Wie t aafleep...

juni/juli 2019

 

Even een korte samenvatting van hoe de 'eerste' behandeling uiteindelijk afliep.

Precies 3 jaar geleden plaatste ik het laatste bericht op deze pagina.

Ik was toen halverwege met de BEACOPP escalated kuur in Maastricht.

Na nog 2 van deze kuren zaten ze er alle vier in. Het is dan een hele tijd wachten tot er een scan gemaakt kan worden die je verteld of de Hodgkin weg is. De chemo kan blijkbaar nog lange tijd nawerken…

Begin juli 2019 is het zo ver. Ik vertrek met pap naar Maastricht voor een PET-scan.

Dezelfde avond nog wordt ik gebeld door mijn behandelend arts is Maastricht. Goed nieuws: de Hodgkin is weg!

Later die week heb ik nog een gesprek om alles in detail te bespreken. De arts verteld me dat er nog activiteit te zien is op de scan (score 3 op de schaal van Deauville). De arts verzekerd me dat dit geen probleem is. Het is logisch dat hier nog activiteit wordt gemeten want het lichaam is nog bezig om alles op te ruimen. Zolang de score onder de 4 blijft (op een schaal van 5) is het oké.

Niet ideaal maar vooruit we zullen het maar vertrouwen, toch?

Na deze behandeling ben ik overtuigd dat de Hodgkin terug komt. Het is niet zwaar genoeg geweest zeg ik regelmatig tegen mam en Rick. Het moet terugkomen want dit was te makkelijk…

Na de zomer begin ik direct met het laatste deel van mijn studie. Toen ik vorig jaar ziek werd zat ik in het laatste jaar van de Pabo, liep ik stage en werkte ik als onderwijsassistente. Ik ga weer starten met stage maar zal daarnaast niet gaan werken. Even focus op het afronden van de opleiding en dan komt dat werken daarna wel weer.

Met kneiterhard werken behaal ik in december 2019 mijn diploma en mag ik per januari 2020 aan de slag op een basisschool om de hoek. Ik kan mijn geluk niet op!