Waarum? Daarum?

Update! 13-04-2022
Toen ik een aantal jaren geleden besloot om deze pagina te starten deed ik dat vooral voor mezelf. Mijn gedachte was: Ik schrijf zolang dat goed voelt en zodra dat niet meer is, stop ik er mee. Dat heb ik ook gedaan... Halverwege de behandeling was de energie weg, of de noodzaak.
Nu zo'n 3 jaar later voelt het weer nodig.

De reden waarom ik toch na een tijdje heb besloten om alles eens op te schrijven is omdat ik zo bang ben dat ik alles vergeet. Straks als het klaar is, al deze onzin, dat ik gewoon niet meer weet wat ik allemaal heb doorgemaakt. Misschien vind ik dat dan prima, maar misschien ook niet. Om te voorkomen dat ik er later spijt van krijg kan het nooit kwaad om het ergens te hebben staan, toch?!

En weet je wat het gekke is… Nu ruim 3 maanden later voelt het nog steeds gek om te zeggen dat ik kanker heb. Het woord voelt fout, eng, verkeerd en al HELEMAAL NIET als iets van mij. Wanneer voor dit alles, iemand in m’n  buurt te maken kreeg met kanker kroop ik het liefst onder de tafel om confrontatie te voorkomen. Wat zeg je in vredesnaam tegen iemand die met zoiets moet dealen?!

Daarom deze blog. Omdat ik alle begrip van de wereld heb voor degene die het niet durven of kunnen vragen. Weet dat het ALTIJD mag maar NOOIT moet! Het laatste wat ik wil is iemand een vervelend gevoel geven of iets opleggen. Dus doe wat je wilt, zolang het voor jou goed voelt!